انشتین نشان داد که ماده و انرژی نسخه های متفاوتی از یکدیگر هستند . او با ارائه ی فرمول E=mc2 نشان داد که چه میزان انژی از تبدیل جرم هر ماده می توان بدست آورد .
در حال حاضر ما قادریم قسمت اعظم جهان خود را مشاهده کنیم اما با انبساط جهان ، اجسام دوردست هر لحظه سریع تر از ما دور دور می شوند و روزی می رسد که این اجسام با سرعتی که فراتر از سرعت نور به نظر خواهد رسید از ما دور خواهند شد و در آن هنگام ما تنها می توانیم اجرام موجود در خوشه ی کهکشانی محلی خود را تماشا کنیم . هنگامی که سرعت جسمی از سرعت نور فراتر رود آن جسم با توجه به فرمول انشتین به تشعشعات انرژی تبدیل خواهد شد .
با توجه به این نظریه اکنون فیزیکدان ها و کیهان شناسان بر این باورند که تریلیون ها سال دیگر تمام ماده ی موجود در جهان به تشعشعات انرژی تبدیل خواهد شد.
اما فشار ماده ی تاریک یا همان نیرویی که باعث شتاب گرفتن جریان انبساط عالم می شود شاید بتواند پیشگویی بالا را به نفع ماده تغییر دهد .دو فیزیکدان به نام های Lawrence Krauss و Robert Scherrer به تازگی با ارائه ی مقاله ای در نشریه ی Physical Review اعلام کردند تا زمانی که ماده ی تاریک باعث انبساط جهان می شود ، نسبت میان ماده و تشعشعات انرژی تقریبا همین گونه باقی خواهد ماند .
Krauss و Scherrer محاسبه کرده اند که تشعشات انرژی که ازمحو شدن ماده بوجود آمده اند با همان سرعت بوجود آمده ، رقیق خواهند شد و نسبت میان ماده و انرژی همانگونه که هست باقی می ماند :
هنگامی که مقداری ماده در این فرایند به تشعشع انرژی تبدیل می شود ، انرژی تاریک فاصله ی میان فوتون های آن را افزایش می دهد و باعث کاهش انرژی و غلظت آن در جهان می شود . این فرایند باعث خواهد شد تا میزان ماده برای همیشه بر میزان انزژی در جهان چیره باشد .
*****
منبع: آسمان پارس
اخترشناسان ممکن است بتوانند با استفاده از مشاهدات فضایی به راز 45 ساله بازوهای مارپیچی کهکشان ام106 پی ببرند. گروهی از دانشمندان دانشگاه مریلند آمریکا با کمک مشاهدات رصدخانه ایکسامام-نیوتن آژانس فضایی اروپا، رصدخانه اشعه ایکس چاندرا و تلسکوپ فضایی اسپیتزر ناسا به نتایج جدیدی در رابطه با این کهکشان دست یافتهاند. ام106 (که با نام انجیسی 4258 نیز شناخته میشود) یک کهکشان مارپیچی با فاصله 5/23 میلیون سال نوری از زمین است که در صورت فلکی کینز وناتیسی قرار دارد. پیش از این در تصاویر نور مرئی مشاهده شده بود که دو بازوی مارپیچی از هسته نورانی کهکشان بیرون آمده است. در حقیقت این بازوها شامل مجموعهای از ستارگان جوان و نورانی هستند که نور آنها گازهای اطراف را روشن میکند. اندرو ویلسون، یکی از دانشمندان این پروژه، در مورد یافتههای جدید اظهار کرد در تصاویر اشعه ایکس و رادیویی، دو بازوی مارپیچی دیگر نیز در کهکشان مشخص است که منظرهای شبحمانند را میان دو بازوی اصلی ایجاد میکند. این بازوهای غیرمتعارف بیشتر از گاز تشکیل شدهاند. طبیعت این بازوها از زمان کشف آنها در اوایل دهه 1960 به عنوان یک معما برای دانشمندان باقی مانده بود، اما با استفاده از مشاهدات سهگانه اخیر، این فرضیه که بازوها مربوط به نواحی گازی هستند که توسط امواج شوک به دماهای بسیار بالا رسیدهاند، تأیید شد .
*****
منبع: سایت سازمان فضایی ایران